قدر وقتتو بدون

قدر وقتتو بدون

نوشته ای از ارما بومبک

اگر میتوانستم یک بار دیگر به دنیا بیایم کمتر حرف میزدم و بیشتر گوش میکردم.

دوستانم را برای صرف غذا به خانه دعوت میکردم حتی اگر فرش خانه ام کثیف و لکه دار و یا کاناپه ام ساییده و فرسوده شده بود.

در سالن پذیرایی ام ذرت بو داده میجویدم و اگر کسی میخواست که آتش شومینه را روشن کند نگران کثیفی خانه ام نمیشدم.

پای صحبت های پدر بزرگم مینشستم تا خاطرات جوانی اش را برایم تعریف کند و در یک شب زیبای تابستانی پنجره های اتاق را نمیبستم تا آرایش موهایم به هم نخورد شمع هایی که به شکل گل رز هستند و مدتها بر روی میز جا خوش کرده اند را روشن میکردم و به نور زیبای آنها خبره میشدم.

با فرزندانم بر روی چمن مینشستم بدون آنکه نگران لکه های سبزی شوم که بر روی لباسم نقش میبندد.

با تماشای تلویزیون کمتر اشک میریختم و قهقهه ی خنده سر میدادم و با دیدن زندگی بیشتر میخندیدم.

هر وقت که احساس کسالت میکردم در رختخواب میماندم و از اینکه آن روز را کار نکرده ام فکر نمیکردم که دنیا به آخر رسیده.

هرگز چیزی را نمیخریدم !فقط به خاطر اینکه به آن احتیاج دارم و یا اینکه ضمانت آن بیشتر است.

به آن که بی صبرانه در انتظار پایان نه ماه بارداری بمانم هر لحظه از این دوران را می بلعیدم چرا که شانس این را داشته ام که بهترین موجود جهان را در وجودم پرورش دهم و معجزه ی خداوند را به نمایش بگذارم.

وقتی که فرزندانم با شور و حرارت مرا در آغوش میکشیدند هرگز به آنها نمیگفتم :بسه دیگه حالا برو پیش از غذا خوردن دستهایت را بشور بلکه به آنها میگفتم دوستتان دارم.

اگر شانس یک زندگی دوباره به من داده میشد هر دقیقه ی آن را متوقف میکردم آن را به دقت میدیدم به آن حیات میدادم و هرگز آن را پس نمیدادم!....

نظرات شما عزیزان:

نرجس جلالی یزدی

ساعت23:14---14 مرداد 1391

[وب سایت] - [ایمیل]

تو مرا به گندمزارهای طلایی میبری

به چمنزارهای سبز رهنمون میشوی....

تو مرا یاد بوی باران می اندازی

تو مرا در خلوت تنهایی هایم شمع میشوی

و قلبم را شادی کودکانه ای میبخشی ...
سلام
این شعر یکی از اشعار منه
خوشحال میشم به وبم سر بزنید و سایر اشعارم رو هم ببینید و نظر خودتون رو برای من بگذارید...
من نرجس جلالی یزدی هستم 59 سالم هست و مدتهاست شاعرم
منتظر نظرتونم عزیزم

[ شنبه 14 مرداد 1391برچسب:,

] [ 23:8 ] [ me&you ] [ ]